SPOILERY

Na początku wspomnę tylko o warstwie technicznej - film ten wyróżnia się naprawdę znakomitymi zdjęciami!

Film dzieli się na dwie części - pierwsza to psychologiczna opowieść. Ki-Duk Kim pokazał, jak jedna głupia, nieprzemyślana decyzja może zrujnować życie wielu osobom. Można mieć wątpliwości, czy postradanie zmysłów przez kobietę było realistyczne z punktu widzenia psychologicznego, ale raczej nie ma to większego znaczenia.
Kobieta oszalała, niemal każdy żołnierz przypominał jej zmarłego tragicznie chłopaka, co skrzętnie zostało wykorzystane przez niewyżytych seksualnie żołnierzy. Spowodowało to, że stała się brzemienna.
A więc Kim zaserwował nam zwielokrotnioną dawkę nieszczęść - choroba psychiczna [w zasadzie razy dwa], zabójstwa, morderstwa [to potem...], cierpienie brata, aborcja...
Koreańczycy mają tendencję do przedstawiania w bardzo złym świetle służb mundurowych. Wielokrotnie możemy to zauważyć [za przykład może tutaj posłużyć chociazby bardzo udana "Zagadka zbrodni" - tam dostalo się szczególnie policji...].
W "Strażniku wybrzeża" pokazana jest nieudolność, brak zasad, totalny nieład w armii południowokoreańskiej.
W zasadzie trudno mieć pretensje o wykonanie rozkazu przez tytulowego bohatera - nie mozna raczej powiedzieć nawet, że ten rozkaz był absurdalny, bo chyba nie był. Myślę jednak, że jednym z istotnych przekazów Ki-Duk Kima był podział Korei, wzajemne niesnaski i konflikty militarne między sąsiadami. Bo nie przetrwał blok wschodni, nie przetrwał Związek Radziecki, a Korea wciąż jest podzielona.
Druga część filmu trochę niepotrzebnie zamieniła się w film sensacyjny z elementami thrillera. Plus za końcową sentencję, bardzo przemyślana i dobrze zagrana.